πρώτο μάθημα(photoshop):

ΠΕΜΠΤΗ 15.1
ώρα: 16:30

Τα μαθήματα αυτομόρφωσης δεν έχουν σκοπό, για κανέναν λόγο, να παίξουν τον ρόλο οποιουδήποτε καθηγητή είτε να αποτελέσουν κάποιου είδους Çσυμπληρωματικό βοήθημαÈ για οποιοδήποτε πανεπιστημιακό μάθημα.
Άλλωστε, άμα θέλαμε να καλλιεργήσουμε πελατειακές σχέσεις με κύριο εμπόρευμα την γνώση, να θεωρούμε τους εαυτούς μας αυτόφωτους κατόχους της απόλυτης αλήθειας , να υπακούμε και να κάνουμε πλάτες σε προϊσταμένους, προέδρους, εταιρίες, κράτος και λοιπές αηδίες, δεν θα ήμασταν εδώ. Αν θέλαμε να προωθήσουμε τον ρόλο του πανεπιστημίου και, μέσω των μαθημάτων, να δημιουργήσουμε πειθήνιους εργαζόμενους που κοιτάνε μόνο την δουλειά τους και ονειρεύονται υψηλές θέσεις και καριέρες όπως κάνει τόσα χρόνια αυτό, θα έπρεπε αυτήν την στιγμή να είμαστε στα μαθήματά μας και να κρατάμε σημειώσεις αγχωμένοι για την εξεταστική που έρχεται.
Εμείς είδαμε την σαπίλα που κυριαρχεί στο ίδρυμα και είπαμε να μην βασιστούμε στο υπάρχον σύστημα διδασκαλίας, αλλά να δοκιμάσουμε να κάνουμε τα δικά μας.
Τι αντιπροτείνουμε; Αυτομόρφωση!
Για μας, η ουσία της διαδικασίας της αυτομόρφωσης δεν είναι απλά τα μαθήματα να γίνονται με βάση τον οριζόντιο τρόπο διδασκαλίας. Θεωρούμε ότι κύριος σκοπός των μαθημάτων είναι να ξεπεραστούν οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ διδασκόντων-μαθητευόμενων, να γκρεμιστεί κάθε είδους μοντέλο αυθεντίας. Για μας δεν υπάρχουν πομποί και παθητικοί δέκτες, αντιθέτως υπάρχουν άτομα που μαζεύονται, οργανώνονται και μαθαίνουν το ένα από το άλλο.
Αντιπροτάσσουμε την αυτοργάνωση του μαθήματος, γιαυτό και το μάθημα θα ÇγίνεταιÈ από διαφορετική ομάδα ατόμων κάθε εβδομάδα, τα οποία θα αναλαμβάνουν, θα προετοιμάζουν και θα παρουσιάζουν το θέμα στους υπόλοιπους.
Ας γίνει η αυτοργάνωση των μαθημάτων μας
το πρώτο βήμα για την αυτοργάνωση των ζωών μας.

Μετακύλιση του κόστους φοίτησης σε εμάς (κόψιμο συγγραμμάτων, σίτιση, στέγαση), εργολαβίες,απολύσεις-διαθεσιμότητες, ιδιωτικοποίηση της έρευνας, συμβούλια διοίκησης. Όλα αυτά αποτελούν μέρος μίας γενικότερης αναδιάρθρωσης που εξελίσσεται στις πλάτες των φοιτητών και εργαζομένων στα πανεπιστήμια.Η τελευταία εκδήλωση αυτής της επίθεσης είναι οι διαγραφές φοιτητών και φοιτητριών, που αποσκοπούν στην περαιτέρω εντατικοποίηση των ζωών μας, στην πειθάρχηση μας και φυσικά στην πειθάρχηση μας ως εργαζόμενοι στη μετέπειτα, ή παράλληλη με τις σπουδές, δουλειά μας, στην πιθανή επιβολή διδάκτρων, στην προώθηση της εξατομίκευσης και του μεταξύ μας ανταγωνισμού, πατώντας μάλιστα στη διαίρεση των φοιτητών σε συνεπείς/ενεργούς και σε τεμπέληδες/αιώνιους. Οι διαγραφές όμως, αποτελούν ταυτόχρονα και μέσο για τη συναίνεση στην εφαρμογή του οργανισμού, ως μία αυταπάτη για ευνοϊκότερη μεταχείριση των «αιωνίων» φοιτητών. Οργανισμός είναι το καταστατικό που ρυθμίζει τον τρόπο λειτουργίας του ιδρύματος, από την συμπεριφορά των μελών του μέχρι και την τελευταία γραφειοκρατική δομή του, και συντάσσεται και εφαρμόζεται από τις διοικήσεις, σύμφωνα με το νόμο Διαμαντοπούλου. Είναι αυτός λοιπόν που θεσμοποιεί και επεκτείνει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
Το πανεπιστήμιο που σχεδιάζουν πρέπει να είναι ευνοϊκός χώρος για ιδιωτικές επενδύσεις, πρέπει να παρέχει τις απαραίτητες εγγυήσεις αποδοτικότητας στο κεφάλαιο (και με τη μείωση των εισακτέων ώστε να μειωθεί η μαζική παραγωγή πτυχιούχων και με τη διαγραφή των «αιωνίων» φοιτητών), ώστε να αποσπάσει τις (πολυπόθητες για πολλά μέλη της «ακαδημαϊκής κοινότητας» που μυρίζονται ευκαιρίες για μπίζνες) χρηματοδοτήσεις/κονδύλια. Τέτοια ακριβώς εγγύηση είναι και οι διαγραφές. Ησυχία. Τάξη.Παραγωγικότητα. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του νέου πανεπιστημίου και από αυτό δεν θα μπορούσαν να λείπουν φυσικά τα εργασιακά κάτεργα (εργολαβίες), οι ιδιωτικοί μπράβοι (security) και η προσπάθεια ποινικοποίησης των οποιωνδήποτε αντιστάσεων.
Είναι ανάγκη να μη μείνουμε θεατές στην εφαρμογή των σχεδίων τους, να μην αναθέσουμε τους αγώνες μας σε κανέναν «ειδικό της πολιτικής». Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να βρεθούμε σε γενικές συνελεύσεις των συλλόγων, σε πρωτοβουλίες, σε επιτροπές φοιτητών/τριών κι εργαζομένων. Να χτίσουμε από κοινού ενεργές κοινότητες αγώνα ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας.

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Το κείμενο σε μορφή pdf:ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ

Σε προηγούμενο κείμενο είχαμε μιλήσει για τις διαγραφές φοιτητών από τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Χαρακτηριστικά είχαμε γράψει: «Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη τα προσχήματα, θα δούμε ότι στην πραγματικότητα οι διαγραφές έχουν ως στόχο την παραπέρα προώθηση της εντατικοποίησης (στην ίδια κατεύθυνση κινούνται άλλωστε και οι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, οι αλυσίδες μαθημάτων κ.λ.π.) και της συνεπαγόμενης πειθάρχησις των φοιτητών. Έτσι, το ν+2 έρχεται να εντείνει την εξατομίκευση, τον ανταγωνισμό και την αποστείρωση, δυσχεραίνοντας την όποια αντίσταση, πόσο μάλλον τις δυναμικότερες μορφές της. Όλα αυτά βεβαίως αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις, ώστε να συνεχιστεί με ασφαλή τρόπο η μετάβαση από το υπάρχον μοντέλο πανεπιστημίου σε ένα όλο και πιο παραγωγικό για τις ανάγκες
των αφεντικών.»(1)
Οπότε τώρα ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε για τον οργανισμό, δηλαδή το καταστατικό που θέτει σε ισχύ όλες τις αναδιαρθρώσεις που χρειάζονται ώστε να γίνει το ΤΕΙ ακόμα μια επικερδής επιχείρηση για κράτος και κεφάλαιο. Παρακάτω θα παραθέσουμε μερικά από τα σημεία-κλειδιά του οργανισμού.Αναφορικά με τα κέρδη της «νέας επιχείρησης/ΤΕΙ» ενημερωνόμαστε από τον οργανισμό ότι εκτός από την ενοικίαση των χώρων προς τρίτους (π.χ Κομπατσιάρης για την σίτιση, εργολαβίες για τον καθαρισμό) το ΤΕΙ πλέον θα μπορεί ν’ αναλαμβάνει εργασίες για λογαριασμό ιδιωτικών επιχειρήσεων (όπως το πολυτεχνείο για την frontex(2)) και να παρέχει πληροφορίες από διάφορες έρευνες που γίνονται σε εργαστήρια σε στρατό και ιδιώτες. Συνεχίζοντας διαβάζουμε ότι δημιουργούνται πλέον σύντομοι κύκλοι σπουδών και σεμινάρια στις ανάγκες της αγοράς που πλέον βολεύεται με εργάτες μειωμένης γνωστικής εμπειρίας πάνω στο αντικείμενο. Την ίδια στιγμή σε αρχική φάση(3) βλέπουμε να εισάγονται δίδακτρα για τους σύντομους κύκλους σπουδών. Τέλος ιδιώτες θα χρηματοδοτούν υποτροφίες (με τι κέρδος άραγε;) σε μεταπτυχιακούς και προπτυχιακούς φοιτητές. Συμπερασματικά βλέπουμε μια «επιχείρηση/ΤΕΙ» που πλέον θα βρίσκεται σε αλληλεπίδραση με την αγορά και θα φροντίζει με κάθε τρόπο να την ικανοποιεί εις βάρος των φοιτητών και εργαζομένων της.
Στο φοιτητικό πλαίσιο βλέπουμε ότι το ν+2 τελικά γίνεται ν+1(4) με προϋπόθεση την αίτηση του φοιτητή στο ΤΕΙ εφόσον έχει περάσει το 50% των μαθημάτων. Ταυτόχρονα οι φοιτητές που εργάζονται θα αναγκάζονται να φέρνουν χαρτιά που να αποδεικνύουν την εργασία τους ώστε να παρατείνουν τις σπουδές τους σε 2ν. Όρος δύσκολος αν αναλογιστούμε ότι οι περισσότεροι εργαζόμαστε χωρίς ασφάλεια άρα ως εργάτες φαντάσματα. Οι μεταρρυθμίσεις όμως δεν τελειώνουν εδώ μιας και οδεύουμε προς την ολική αντικατάσταση των βιβλίων με σημειώσεις από καθηγητές εφόσον τα βιβλία κοστίζουν, και έτσι αλλάζουν τον ορισμό. Συνεπώς ο νέος ορισμός είναι: «Διδακτικό σύγγραμα θεωρείται κάθε έντυπο ή ηλεκτρονικό βιβλίο περιλαμβανομένων των ηλεκτρονικών ελεύθερης πρόσβασης καθώς και οι έντυπες ή ηλεκτρονικές ακαδημαϊκές σημειώσεις…». Αναμενόμενο και το ήθος που απαιτείται από τους φοιτητές για υποτροφίες και μεταπτυχιακά μιας και όπως έχει αναφερθεί και πιο παλιά, το ΤΕΙ πρέπει να εγγυηθεί την ασφάλεια στους ιδιώτες, ώστε να κάνουν αυτοί τις επενδύσεις τους.
Εν κατακλείδι η επιχειρηματικοποίηση του ΤΕΙ συμπεριλαμβάνει και τα φοιτητικά δάνεια αφότου είναι σαφές ότι το κράτος μπορεί να χτίζει φύλακες, να καλύπτει τις ανάγκες του στρατού, των τραπεζών, αλλά όχι της εκπαίδευσης.Και για να μην μπερδευόμαστε δεν είναι ότι στηρίζουμε το πανεπιστήμιο ούτε συγκινούμαστε από την «επίσημη» στροφή του προς τους ιδιώτες μιας και ποτέ δεν ήταν ούτε δημόσιο ούτε δωρεάν όπως συχνά αναφέρουν μερικοί. Επιλέγουμε όμως για ακόμα μια φορά να έρθουμε αντιμέτωποι με την αναδιάρθρωση της παιδείας από κράτος και κεφάλαιο. Με στόχο να ανοίξουμε άλλο ένα μέτωπο αντιπαράθεσης χωρίς ημερομηνία λήξης. Τρόπος μας η αυτοοργάνωση, η οριζόντια βάση και η αντιεραρχική δομή μακριά από φοιτητοπατέρες και αγανακτισμένους Προέδρους(5). Μπλοκάρουμε στην πράξη την υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης και τη μετακύλιση τους κόστους της αναπαραγωγής σε εμάς.
Κάνουμε την καθημερινότητα αγώνα
και τον αγώνα καθημερινότητα!

1 Κείμενο του συντονισμού αυτόνομων και ελευθεριακών σχημάτων Αθήνας με τίτλο:
Καμία διαγραφή φοιτητή.
2 Έρευνα του πολυτεχνείου για λογαριασμό τoυ οργανισμού frontex στον Εβρο.
3 Αρχική φάση γιατί τα δίδακτρα για τους φοιτητές που έχουν περάσει τα ν χρονιά δεν
είναι μακριά.
4 Μιας και ο οργανισμός είναι δημιούργημα του ΤΕΙ, το ν+1 είναι δημιούργημα και του
καινούριου πρόεδρου
5 Ανακοίνωση του ΤΕΙ Αθήνας σχετικά με τις διαγραφές ότι δεν είναι αναγκαίες μιας και
οι φοιτητές του είναι συνεπείς(sic!)

Το κείμενο σε μορφή pdf:Ξεγυμνώνοντας τον οργανισμό

Η μπροσούρα αυτή, αποτελεί την συνέχεια του εγχειρήματος της εφημερίδας τοίχου.
Λόγω κάποιων πρακτικών προβλημάτων η εφημερίδα τοίχου δεν «δούλεψε» όπως θα
θέλαμε. Για αυτό τον λόγο αλλάξαμε την μορφή της, για την πιο εύκολη διανομή της
έτσι ώστε να πετυχαίνεται ο σκοπός μας. Ο σκοπός δεν είναι άλλος από την διάχυση
του λόγου μας, είτε λειτουργώντας με την μορφή πληροφόρησης, από την δική μας σκοπιά
βέβαια, αλλά και ως μία κριτική σκέψη σε διάφορα ζητήματα, διαχρονικά -ή μη.
Η μπροσούρα διανέμεται δωρεάν.

Η μπροσούρα σε μορφή pdf: Λίγα λόγια

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΟΙΤΗΤΗ…

Από τις μειώσεις μισθών, τις απολύσεις, την επέκταση των επισφαλών σχέσεων εργασίας μέχρι την καταστολή, την τρομοκρατία και τον εγκλεισμό χιλιάδων μεταναστών εργατών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης φαίνεται ξεκάθαρα πως η διαχείριση της κρίσης σημαίνει την ολοένα και πιο βίαιη υποτίμηση και απαξίωση της ζωής και της εργασίας μας. Βιώνουμε μια ταξική επίθεση των αφεντικών και των κυβερνήσεων τους πάνω μας, που στόχο έχει την υπέρβαση της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελός τους. Σε αυτό το πλαίσιο, εντείνεται και “νομιμοποιείται” η αναδιάρθρωση η αναδιάρθρωση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (όπως και στις υπόλοιπες βαθμίδες) με την επέκταση επισφαλών σχέσεων εργασίας (εργολαβίες), την άμισθη εργασία μεταπτυχιακών και διδακτορικών φοιτητριών, την περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση, τη μετακύλιση του κόστους φοίτησης στους φοιτητές και στις οικογένειες τους, την αύξηση της καταστολής, την αποστείρωση των πανεπιστημιακών χώρων, την εντατικοποίηση και την πειθάρχηση.

Το τελευταίο διάστημα, λοιπόν, γίνεται λόγος μέσα από δημοσιογραφικές πηγές, που έχουν επιβεβαιωθεί και από το Υπουργείο, για διαγραφές 180.000 “αιωνίων” φοιτητών, σύμφωνα με το νόμο πλαίσιο 4009/11. Πιο συγκεκριμένα ο νόμος ορίζει ότι οι φοιτήτριες που εγράφησαν μέχρι το 2004-05 “θεωρείται ότι έχουν απολέσει αυτοδικαίως τη φοιτητική τους ιδιότητα από τη λήξη του ακαδημαϊκού έτους 2013-14, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά από τον οργανισμό” (για τους 2005-06 ορίζεται αντίστοιχα το 2014-15).

Οι ρητορείες περί αναγκαιότητας των διαγραφών συνήθως συνοδεύονται και από μια χοντροκομμένη μπουρδολογία, που μιλά για «τεμπέληδες αιώνιους που κοστίζουν στους φορολογούμενους», η οποία είναι καταφανώς παραπλανητική και έχει, μεταξύ άλλων, ως στόχο τη διαίρεση των φοιτητών σε επιμελείς και σε τεμπέληδες/αιώνιους, με τους πρώτους να αποδέχονται τις διαγραφές των δεύτερων ή ακόμα χειρότερα να τις στηρίζουν ανοιχτά (π.χ. καριερίστες, που νιώθουν ότι το πτυχίο τους θα αποκτήσει μεγαλύτερη αξία). Εμείς απ’ την πλευρά μας ξέρουμε ότι οι συμφοιτήτριες μας, που έχουν υπερβεί το όριο σπουδών, από τη μία δεν «κοστίζουν», αφού δε δικαιούνται πάσο, σίτιση, στέγαση, συγγράμματα κ.λ.π. (όχι ότι αν κόστιζαν, θα άλλαζε κάτι), ενώ από την άλλη, έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις αναγκαστικά παρατείνει τις σπουδές τους λόγω εργασίας, μόνιμης κατοικίας μακριά από το πανεπιστήμιο, προβλημάτων υγείας κ.α. Και στην περίπτωση όμως, που αυτή η παράταση της φοίτησης είναι ηθελημένη, θεωρούμε πως έχουμε κάθε δικαίωμα να προσαρμόζουμε τους ρυθμούς των σπουδών μας ανάλογα με τις προσωπικές επιλογές και επιθυμίες μας!

Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη τα προσχήματα, θα δούμε ότι στην πραγματικότητα οι διαγραφές έχουν ως στόχο την παραπέρα προώθηση της εντατικοποίησης (στην ίδια κατεύθυνση κινούνται άλλωστε και οι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, οι αλυσίδες μαθημάτων κ.λ.π.) και της συνεπαγόμενης πειθάρχησης των φοιτητών. Έτσι, το ν+2 έρχεται να εντείνει την εξατομίκευση, τον ανταγωνισμό και την αποστείρωση, δυσχεραίνοντας την όποια αντίσταση, πόσο μάλλον τις δυναμικότερες μορφές της. Όλα αυτά βεβαίως αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις, ώστε να συνεχιστεί με ασφαλή τρόπο η μετάβαση από το υπάρχον μοντέλο πανεπιστημίου σε ένα όλο και πιο παραγωγικό για τις ανάγκες των αφεντικών.
Κάτι πολύ σημαντικό που θα πρέπει να τονιστεί από την “καυτή” παράγραφο του νόμου, η οποία αναγράφεται πιο πάνω και αναφέρεται στις διαγραφές, είναι η φράση: «εκτός αν ορίζεται διαφορετικά από τον οργανισμό».*

Σε αυτό το κλίμα προστίθενται και οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού, κατά τη διάρκεια συνάντησής του με την ομοσπονδία των διοικητικών υπαλλήλων, ότι για να δημιουργηθούν οι νέες θέσεις, που τους έταξε για την απορρόφηση των σε διαθεσιμότητα υπαλλήλων (αλλά όχι των κατηργημένων) θα πρέπει να δημιουργηθεί ο οργανισμός. Αυτό φυσικά είναι πολύ πιθανόν να αποτελεί αερολογία.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι πιθανόν τα περί διαγραφών θα λειτουργήσουν και ως κερκόπορτα, ώστε οι φοιτήτριες μέσα στην απελπισία τους να συναινέσουν στη δημιουργία του νέου οργανισμού, με ότι αυτό συνεπάγεται, ελπίζοντας σε μια πιο “φιλική” εφαρμογή του μέτρου των διαγραφών. Πρόκειται για μια προσπάθεια καλλιέργειας αυταπατών, καθώς είναι προφανές ότι από τη μια το σημαντικό είναι η εφαρμογή των διαγραφών αυτή καθ’ αυτή και όχι οι προϋποθέσεις με τις οποίες αυτή θα γίνει, ενώ από την άλλη δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την “διευκόλυνση” και για το αν αυτή θα είναι ουσιαστική (μικρού διαστήματος παρατάσεις, καταβολή διδάκτρων, αυστηρά κριτήρια παράτασης – όπως ένσημα, υψηλοί βαθμοί κ.α.).

Απέναντι σε αυτή τη πραγματικότητα, εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούμε πια να κινούμαστε με τη λογική έκτακτης ανάγκης της τελευταίας στιγμής και της μεγάλης ώρας. Μια λογική που έχει τροφοδοτηθεί από την αριστερά, έτσι ώστε οι αγώνες να στοχεύουν στη “κεντρική πολιτική σκηνή”, να τραβήξουν τη προσοχή των media και τελικά να δώσουν σαν άμεσο αποτέλεσμα την πολυπόθητη πολιτική υπεραξία, καθώς καταρρέουν ηττημένοι στο “κάναμε ότι μπορούσαμε, ψηφίστε εμάς λοιπόν”. Τέρμα πια λοιπόν στις εκτονώσεις, στην ανάθεση των αγώνων σε «ειδικούς», στις ψευδαισθήσεις εκλεγμένων σωτήρων και σε συντεχνιακές λογικές.

Δεν αναλωνόμαστε σε μια άκριτη υπεράσπιση του μέχρι πρότινος «δημοσίου και δωρεάν πανεπιστημίου», αναζητώντας συμμάχους σε όσους έκαναν χρόνια μπίζνες μέσα σ’ αυτό. Άλλωστε, δεν είμαστε εδώ για να υπερασπιστούμε κάποια ακαδημαϊκά συμφέροντα, όπως τα «ισχυρά πτυχία, που μας ξεχωρίζουν από τους άλλους». Να μη δεχτούμε καμία «πιο έξυπνη» εφαρμογή κανενός νόμου-πλαισίου. Είναι μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ, φοιτητές και εργαζόμενες του πανεπιστήμιου να αντιληφθούμε τα κοινά μας ταξικά συμφέροντα, να βρεθούμε σε γενικές συνελεύσεις των συλλόγων, σε πρωτοβουλίες, σε επιτροπές φοιτητριών και εργαζομένων· Nα χτίσουμε από κοινού ενεργές κοινότητες αγώνα ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας.

*Τι είναι όμως αυτός ο περιβόητος οργανισμός; Ο οργανισμός είναι η δομή (το καταστατικό) του πανεπιστημίου. Ρυθμίζει οτιδήποτε αφορά την εσωτερική λειτουργία των ιδρυμάτων, όπως είναι η ίδρυση, η κατάργηση, η συγχώνευση και η μετονομασία, τα πειθαρχικά παραπτώματα, οι υπάρχουσες φοιτητικές παροχές (περίθαλψη, στέγαση, σίτιση, μετακινήσεις, πολιτιστική καλλιέργεια), η προστασία και η ασφάλεια της σχολής, η σύσταση νέων θέσεων διοικητικού προσωπικού, αλλά και διάφορα άλλα.
Η δημιουργία -νέου ουσιαστικά- οργανισμού, η οποία γεννά ελπίδες σε κάποιους για ευνοϊκότερη εφαρμογή του μέτρου των διαγραφών, θα πρέπει αναγκαστικά να έρχεται σε πλήρη συμφωνία με τον υπάρχοντα νόμο-πλαίσιο 4009/11, που περιλαμβάνει: ρυθμίσεις περί διδάκτρων και χορήγηση φοιτητικών δανείων, συγχωνεύσεις ή καταργήσεις σχολών και τμημάτων “σύμφωνα με τις ανάγκες της εθνικής οικονομίας”. Ακόμη προβλέπει τη δημιουργία του συμβουλίου διοίκησης (αποτελούμενου σε μεγάλο βαθμό από επιχειρηματίες) με τις εξής αρμοδιότητες: την έκδοση ή αναθεώρηση του οργανισμού και του εσωτερικού κανονισμού της σχολής, την σύνδεση του ιδρύματος με την κοινωνία-οικονομία, την παύση κοσμητόρων, τον ορισμό ή μη διδάκτρων για τους μεταπτυχιακούς και άλλα.

Συντονισμός Ελευθεριακών και Αυτόνομων Φοιτητικών Σχημάτων Αθήνας
(ελευθεριακή παρέμβαση φιλοσοφικής, ελευθεριακή παρέμβαση παντείου, αυτόνομο σχήμα ΦΜΣ,
ελευθεριακή παρέμβαση πολιτικών μηχανικών, αυτόνομο σχήμα ΣΚΣ, ελευθεριακό σχήμα ΣΕΜΦΕ)

Το κείμενο σε μορφή pdf:ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΟΙΤΗΤΗ…

Συντονισμός Ελευθεριακών και Αυτόνομων Φοιτητικών Σχημάτων Αθήνας
ελευθεριακή παρέμβαση φιλοσοφικής, ελευθεριακή παρέμβαση παντείου
αυτόνομο σχήμα ΦΜΣ, ελευθεριακή παρέμβαση πολιτικών μηχανικών αυτόνομο σχήμα ΣΚΣ, ελευθεριακό σχήμα ΣΕΜΦΕ

Η αφίσα σε μορφή pdf: Να μην επιτρέψουμε τις διαγραφές φοιτητών-φοιτητριών 

Η φετινή Πρωταπριλιά ξεκίνησε με μία κακόγουστη φάρσα για τους εργαζόμενους στον τομέα της καθαριότητας στο ΤΕΙ Αθήνας, καθώς έμαθαν ότι τη νέα εργολαβία αναλαμβάνει ο Κωνσταντίνος Παπαχριστόπουλος, γνωστός δουλέμπορος στο χώρο του καθαρισμού. Πρόκειται για μια εταιρεία που έχει αναλάβει την εργολαβία σε πλήθος οργανισμών (ΔΕΗ ΑΕ – ΕΥΔΑΠ – ΕΛΤΑ – ΟΑΣΑ ΕΛΕΚΤ.ΣΥΝΕΔΡΙΟ – ΤΕΙ – ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ-ΑΓΡΟΤΙΚΗ-EUROBANK-ΙΚΑ-ΤΥΠΕΤ-ΟΑΕΕ Κ.Λ.Π.) έχοντας αφήσει απλήρωτους τους εργαζόμενους σε διάφορους από τους παραπάνω χώρους. Συγκεκριμένα τους εργαζόμενους καθαρισμού στο Υπ. Ανάπτυξης έχει να τους πληρώσει από τον Αύγουστο του 2013, με τη δικαιολογία ότι δεν έχει λεφτά.
Παρ όλη τη γνωστή προϊστορία ο Πρόεδρος του ΤΕΙ Μιχαήλ Μπραττάκος αποφάσισε να αναθέσει τη νέα εργολαβία στον Παπαχριστόπουλο. Την ημέρα λοιπόν που οι εργαζόμενοι ήρθαν να υπογράψουν τις νέες τους συμβάσεις, βρέθηκαν αντιμέτωποι με λευκά χαρτιά, βάζοντας έτσι την υπογραφή τους σε μία σύμβαση, στην οποία ο μισθός θα συμπληρωνόταν αργότερα και που ακόμα κι ένα μήνα μετά δεν έχουν ενημερωθεί γι΄αυτόν.

Μόλις γνωστοποιήθηκε το γεγονός των «λευκών συμβάσεων» κινητοποιήθηκαν τα 3 ΔΣ Διοικητικών Υπαλλήλων, Καθηγητών, Εργαστηριακών και φοιτητές, παρεμβαίνοντας στον Πρόεδρο του ΤΕΙ. Ο Μπραττάκος μαζί με τον αναπληρωτή πρόεδρο Παναγιώτη Καλδή έσπευσαν να καθησυχάσουν τους διαμαρτυρόμενους υποσχόμενοι να επιστρέψουν οι συμβάσεις συμπληρωμένες και να υπογραφούν ξανά από τους εργαζόμενους, κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής. Αξίζει να αναφερθεί, ότι την ευθύνη για τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων στον καθαρισμό, καθώς και την ανάθεση του καθαρισμού σε εργολάβο που εφαρμόζει τις νόμιμες συμβάσεις που υπογράφουν οι εργαζόμενοι, την έχει ο ανάδοχος, δηλαδή το ίδρυμα.

Τα πράγματα όμως ποτέ δεν ήταν ρόδινα για τους εργαζόμενους στον τομέα καθαρισμού του ΤΕΙ μας. Εργάζονται καθημερινά κάτω από άθλιες συνθήκες εργασίας με μοναδικό χώρο ξεκούρασης καμαράκια 3 επί 3, τα οποία δεν έχουν παράθυρο και που σε ορισμένες περιπτώσεις δε χωράς καν να σταθείς όρθιος, (καμαράκι στη ΣΕΥΠ κάτω από τη σκάλα.) Οι παροχές που τους δίνονται είναι ελάχιστες, μιας και ούτε η σίτιση τους παρέχεται δωρεάν στο εστιατόριο του ΤΕΙ και παράλληλα ο ανεπαρκής εξοπλισμός σε μια τέτοια δουλειά επιβαρύνει την υγεία τους. Την άσχημη αυτή κατάσταση έρχεται να επιβαρύνει ο επιστάτης, ο οποίος αποτελεί τη σκιά τους, ελέγχοντας ανά πάσα ώρα και στιγμή αν κάνουν σωστά τη δουλειά τους για να δώσει αναφορά στην εκάστοτε εταιρεία, στην οποία είναι υπόλογος για το συντονισμό του καθαρισμού.
Μερίδιο ευθύνης, βέβαια, φέρουμε και όλοι εμείς(φοιτητές-καθηγητές-διοικητικοί), αφού τους αντιμετωπίζουμε σαν αόρατους ανθρώπους που όμως φροντίζουν καθημερινά για την καθαριότητα στους διαδρόμους μας, στα γραφεία μας στις αίθουσες μας και στις τουαλέτες μας.

Εκείνη η πρώτη παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε στον Πρόεδρο είναι μόνο η αρχή ενός αγώνα για τους εργαζόμενους στον τομέα του καθαρισμού του ΤΕΙ που ξεκινάει τώρα. Δε θα αφήσουμε τον εργολάβο Παπαχριστόπουλο, αλλά και κάθε άλλο εργολάβο να εκμεταλλεύεται σε συνεργασία με τον Πρόεδρο τους εργαζόμενους του καθαρισμού με κομπίνες για τη θέση της εργολαβίας, κρατώντας τους ομήρους μιας μίσθωσης που δε θα ‘ρθει ποτέ. Επιλέγουμε να σταθούμε έμπρακτα αλληλέγγυοι δίπλα τους, καθώς θεωρούμε πως ο εργασιακός μεσαίωνας που τους επιβάλλεται μας αφορά όλους.

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΧΗΜΑ Σ.Κ.Σ

ακολουθεί το κείμενο σε μορφή pdf: Ψεκάσαμε..σκουπίσαμε..Αλλά δεν τελειώσαμε ακόμα 

Κάποιο λάκκο έχει το tablet…

«Την παρασκευή, 14 Μαρτίου 2014 στις 13.30 στο Tει Αθήνας ,παρουσία των μελών της Διοίκησής , μελών του Συμβουλίου του Ιδρύματος, της Κριτικής Επιτροπής και του χορηγού VodafoneCU, θα γίνει σε ειδική τιμητική εκδήλωση η βράβευση, καθώς και η επίσημη παρουσίαση του εμβλήματος των 30 χρόνων του ΤΕΙ Αθήνας. Στην εκδήλωση θα βραβευθούν από το Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό ΄Ίδρυμα (ΤΕΙ) Αθήνας με τιμητικές πλακέτες και δώρα , ευγενική χορηγία του καρτοκινητού VodafoneCU,τα 3 πρώτα σε κατάταξη έργα φοιτητών ,που επιλέχτηκαν από 5μελής Επιτροπή Αξιολόγησης.»Με αυτή την ανακοίνωση, το τεχνολογικό ίδρυμα Αθήνας, ανακοινώνει στην κοινότητα του την διεξαγωγή και μετέπειτα βράβευση, με την βοήθεια μιας ιδιωτικής εταιρίας, 3 φοιτητών για την “εθελοντική¨” εργασία που παρείχαν για την δημιουργία ενός σήματος.
Σε αυτό το σημείο,έχοντας ξεκάθαρο στο νου μας το ρόλο του πανεπιστημίου μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα,η κατάσταση δεν μας ξενίζει καθόλου. Το πανεπιστήμιο, επαληθεύει για ακόμα μια φορά τον ρόλο του, ως εργοστάσιο παραγωγής πειθαρχημένων και ευέλικτων εργατών ,οι οποίοι καλούνται να δωρίσουν τις ιδέες τους, με κέρδος την ανέλιξη άλλα και προβολή τους.
Και ενώ το πανεπιστήμιο σπρώχνει τα ίδια του τα “παιδιά” από τώρα στον εργασιακό στίβο,σημαντική είναι και η στάση των ίδιων των φοιτητών,που δυστυχώς ούτε αυτή μας εκπλήσσει. Παίρνοντας μέρος σε αυτόν τον διαγωνισμό, και με στόχο την ατομική τους ανάδειξη, για άλλη μια φορά προβάλουν την ατομική λογική που το ίδιο το πανεπιστήμιο τους καλλιεργεί , αδιαφορώντας για τις συνέπειες αυτής της γρήγορα αναπτυσσόμενης εθελοντικής νοοτροπίας(άξιο τέκνο των αμερικάνικων και λοιπών ευρωπαϊκών προτύπων).

Βέβαια η εθελοντική εργασία, δεν είναι η μόνη πτυχή εργασίας που πραγματοποιείται μέσα στο πανεπιστήμιο ,μιας και μεταπτυχιακοί και πολλές φορές προπτυχιακοί φοιτητές εξαναγκάζονται μέσα από εργασίες να συνεισφέρουν σε δουλειές καθηγητών και διαφόρων εταιριών. Πρόσφατο παράδειγμα η εργασία που μπήκε σε προπτυχιακούς φοιτητές του τμήματος εσωτερικής διακόσμησης για την βελτίωση της εμφάνισης του εστιατορίου. Μια δουλειά που υπό άλλες συνθήκες το ίδρυμα θα έπρεπε να την αναθέσει σε επί πληρωμή διακοσμητή. Ταυτόχρονα υπάρχουν και οι μεταπτυχιακοί φοιτητές που κατά καιρούς ασκούν άμισθη εργασία η εργασία με εξευτελιστικούς μισθούς για χάρη των καθηγητών.
Συμπερασματικά τα πανεπιστήμια μετατρέπονται σε επιχειρήσεις, μέσω διαφόρων κερδοσκοπικών επενδυτικών εγχειρημάτων που βασίζονται στην πανεπιστημιακή περιουσία ,το καθηγητικό προσωπικό και την φθηνή άμισθη φοιτητική εργασία. Παράλληλα τα πανεπιστήμια συσφίγγουν και μετασχηματίζουν την συνεργασία τους με επιχειρήσεις όπως η vodafone, που πρώτα ανέλαβε τις φοιτητικές ταυτότητες και τώρα με χορηγίες συνδιοργανώνει εκδηλώσεις και διαγωνισμούς μέσα στο ΤΕΙ, αναλαμβάνοντας να καλύψει το “οικονομικό κενό” των δημόσιων φορέων. Συνειδητά λοιπόν επιλέγουν τη vodafone, η οποία μαζί με τη wind, στέλνουν σε εργολαβική εταιρία εργαζόμενους από τα τεχνικά τμήματά τους. Μια εταιρία, που στοχευμένα εκμεταλλεύεται τον μεσαιωνικό θεσμό των εργολαβιών, αφαιρώντας από τους εργαζόμενους της κάθε δικαίωμα.

Σε αυτή την εκμετάλλευση εκ μέρους του πανεπιστημίου,την ύπουλη εισβολή των ιδιωτικών εταιρειών και την αδιαφορία των φιλόδοξων φοιτητών, στεκόμαστε απέναντι. Προτάσσουμε τη συνειδητή ταξική μας θέση και αρνούμενοι να λάβουμε μέρος σε τέτοιου είδους φιέστες, παρεμβαίνουμε έμπρακτα,καλώντας διοικητικούς, φοιτητές και λοιπούς εργαζόμενους στο ΤΕΙ να διαλέξουν στρατόπεδο.
Ή με τα αφεντικά ή με τους εργάτες!

Αυτόνομο Σχήμα Σ.Κ.Σ

Ακολουθεί το κείμενό σε μορφή pdf : https://assgtks.espivblogs.net/files/2014/03/Κάποιο-λάκκο-έχει-το-tablet….pdf