Μετακύλιση του κόστους φοίτησης σε εμάς (κόψιμο συγγραμμάτων, σίτιση, στέγαση), εργολαβίες,απολύσεις-διαθεσιμότητες, ιδιωτικοποίηση της έρευνας, συμβούλια διοίκησης. Όλα αυτά αποτελούν μέρος μίας γενικότερης αναδιάρθρωσης που εξελίσσεται στις πλάτες των φοιτητών και εργαζομένων στα πανεπιστήμια.Η τελευταία εκδήλωση αυτής της επίθεσης είναι οι διαγραφές φοιτητών και φοιτητριών, που αποσκοπούν στην περαιτέρω εντατικοποίηση των ζωών μας, στην πειθάρχηση μας και φυσικά στην πειθάρχηση μας ως εργαζόμενοι στη μετέπειτα, ή παράλληλη με τις σπουδές, δουλειά μας, στην πιθανή επιβολή διδάκτρων, στην προώθηση της εξατομίκευσης και του μεταξύ μας ανταγωνισμού, πατώντας μάλιστα στη διαίρεση των φοιτητών σε συνεπείς/ενεργούς και σε τεμπέληδες/αιώνιους. Οι διαγραφές όμως, αποτελούν ταυτόχρονα και μέσο για τη συναίνεση στην εφαρμογή του οργανισμού, ως μία αυταπάτη για ευνοϊκότερη μεταχείριση των «αιωνίων» φοιτητών. Οργανισμός είναι το καταστατικό που ρυθμίζει τον τρόπο λειτουργίας του ιδρύματος, από την συμπεριφορά των μελών του μέχρι και την τελευταία γραφειοκρατική δομή του, και συντάσσεται και εφαρμόζεται από τις διοικήσεις, σύμφωνα με το νόμο Διαμαντοπούλου. Είναι αυτός λοιπόν που θεσμοποιεί και επεκτείνει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
Το πανεπιστήμιο που σχεδιάζουν πρέπει να είναι ευνοϊκός χώρος για ιδιωτικές επενδύσεις, πρέπει να παρέχει τις απαραίτητες εγγυήσεις αποδοτικότητας στο κεφάλαιο (και με τη μείωση των εισακτέων ώστε να μειωθεί η μαζική παραγωγή πτυχιούχων και με τη διαγραφή των «αιωνίων» φοιτητών), ώστε να αποσπάσει τις (πολυπόθητες για πολλά μέλη της «ακαδημαϊκής κοινότητας» που μυρίζονται ευκαιρίες για μπίζνες) χρηματοδοτήσεις/κονδύλια. Τέτοια ακριβώς εγγύηση είναι και οι διαγραφές. Ησυχία. Τάξη.Παραγωγικότητα. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του νέου πανεπιστημίου και από αυτό δεν θα μπορούσαν να λείπουν φυσικά τα εργασιακά κάτεργα (εργολαβίες), οι ιδιωτικοί μπράβοι (security) και η προσπάθεια ποινικοποίησης των οποιωνδήποτε αντιστάσεων.
Είναι ανάγκη να μη μείνουμε θεατές στην εφαρμογή των σχεδίων τους, να μην αναθέσουμε τους αγώνες μας σε κανέναν «ειδικό της πολιτικής». Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να βρεθούμε σε γενικές συνελεύσεις των συλλόγων, σε πρωτοβουλίες, σε επιτροπές φοιτητών/τριών κι εργαζομένων. Να χτίσουμε από κοινού ενεργές κοινότητες αγώνα ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας.

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Το κείμενο σε μορφή pdf:ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ

Σε προηγούμενο κείμενο είχαμε μιλήσει για τις διαγραφές φοιτητών από τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Χαρακτηριστικά είχαμε γράψει: «Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη τα προσχήματα, θα δούμε ότι στην πραγματικότητα οι διαγραφές έχουν ως στόχο την παραπέρα προώθηση της εντατικοποίησης (στην ίδια κατεύθυνση κινούνται άλλωστε και οι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, οι αλυσίδες μαθημάτων κ.λ.π.) και της συνεπαγόμενης πειθάρχησις των φοιτητών. Έτσι, το ν+2 έρχεται να εντείνει την εξατομίκευση, τον ανταγωνισμό και την αποστείρωση, δυσχεραίνοντας την όποια αντίσταση, πόσο μάλλον τις δυναμικότερες μορφές της. Όλα αυτά βεβαίως αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις, ώστε να συνεχιστεί με ασφαλή τρόπο η μετάβαση από το υπάρχον μοντέλο πανεπιστημίου σε ένα όλο και πιο παραγωγικό για τις ανάγκες
των αφεντικών.»(1)
Οπότε τώρα ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε για τον οργανισμό, δηλαδή το καταστατικό που θέτει σε ισχύ όλες τις αναδιαρθρώσεις που χρειάζονται ώστε να γίνει το ΤΕΙ ακόμα μια επικερδής επιχείρηση για κράτος και κεφάλαιο. Παρακάτω θα παραθέσουμε μερικά από τα σημεία-κλειδιά του οργανισμού.Αναφορικά με τα κέρδη της «νέας επιχείρησης/ΤΕΙ» ενημερωνόμαστε από τον οργανισμό ότι εκτός από την ενοικίαση των χώρων προς τρίτους (π.χ Κομπατσιάρης για την σίτιση, εργολαβίες για τον καθαρισμό) το ΤΕΙ πλέον θα μπορεί ν’ αναλαμβάνει εργασίες για λογαριασμό ιδιωτικών επιχειρήσεων (όπως το πολυτεχνείο για την frontex(2)) και να παρέχει πληροφορίες από διάφορες έρευνες που γίνονται σε εργαστήρια σε στρατό και ιδιώτες. Συνεχίζοντας διαβάζουμε ότι δημιουργούνται πλέον σύντομοι κύκλοι σπουδών και σεμινάρια στις ανάγκες της αγοράς που πλέον βολεύεται με εργάτες μειωμένης γνωστικής εμπειρίας πάνω στο αντικείμενο. Την ίδια στιγμή σε αρχική φάση(3) βλέπουμε να εισάγονται δίδακτρα για τους σύντομους κύκλους σπουδών. Τέλος ιδιώτες θα χρηματοδοτούν υποτροφίες (με τι κέρδος άραγε;) σε μεταπτυχιακούς και προπτυχιακούς φοιτητές. Συμπερασματικά βλέπουμε μια «επιχείρηση/ΤΕΙ» που πλέον θα βρίσκεται σε αλληλεπίδραση με την αγορά και θα φροντίζει με κάθε τρόπο να την ικανοποιεί εις βάρος των φοιτητών και εργαζομένων της.
Στο φοιτητικό πλαίσιο βλέπουμε ότι το ν+2 τελικά γίνεται ν+1(4) με προϋπόθεση την αίτηση του φοιτητή στο ΤΕΙ εφόσον έχει περάσει το 50% των μαθημάτων. Ταυτόχρονα οι φοιτητές που εργάζονται θα αναγκάζονται να φέρνουν χαρτιά που να αποδεικνύουν την εργασία τους ώστε να παρατείνουν τις σπουδές τους σε 2ν. Όρος δύσκολος αν αναλογιστούμε ότι οι περισσότεροι εργαζόμαστε χωρίς ασφάλεια άρα ως εργάτες φαντάσματα. Οι μεταρρυθμίσεις όμως δεν τελειώνουν εδώ μιας και οδεύουμε προς την ολική αντικατάσταση των βιβλίων με σημειώσεις από καθηγητές εφόσον τα βιβλία κοστίζουν, και έτσι αλλάζουν τον ορισμό. Συνεπώς ο νέος ορισμός είναι: «Διδακτικό σύγγραμα θεωρείται κάθε έντυπο ή ηλεκτρονικό βιβλίο περιλαμβανομένων των ηλεκτρονικών ελεύθερης πρόσβασης καθώς και οι έντυπες ή ηλεκτρονικές ακαδημαϊκές σημειώσεις…». Αναμενόμενο και το ήθος που απαιτείται από τους φοιτητές για υποτροφίες και μεταπτυχιακά μιας και όπως έχει αναφερθεί και πιο παλιά, το ΤΕΙ πρέπει να εγγυηθεί την ασφάλεια στους ιδιώτες, ώστε να κάνουν αυτοί τις επενδύσεις τους.
Εν κατακλείδι η επιχειρηματικοποίηση του ΤΕΙ συμπεριλαμβάνει και τα φοιτητικά δάνεια αφότου είναι σαφές ότι το κράτος μπορεί να χτίζει φύλακες, να καλύπτει τις ανάγκες του στρατού, των τραπεζών, αλλά όχι της εκπαίδευσης.Και για να μην μπερδευόμαστε δεν είναι ότι στηρίζουμε το πανεπιστήμιο ούτε συγκινούμαστε από την «επίσημη» στροφή του προς τους ιδιώτες μιας και ποτέ δεν ήταν ούτε δημόσιο ούτε δωρεάν όπως συχνά αναφέρουν μερικοί. Επιλέγουμε όμως για ακόμα μια φορά να έρθουμε αντιμέτωποι με την αναδιάρθρωση της παιδείας από κράτος και κεφάλαιο. Με στόχο να ανοίξουμε άλλο ένα μέτωπο αντιπαράθεσης χωρίς ημερομηνία λήξης. Τρόπος μας η αυτοοργάνωση, η οριζόντια βάση και η αντιεραρχική δομή μακριά από φοιτητοπατέρες και αγανακτισμένους Προέδρους(5). Μπλοκάρουμε στην πράξη την υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης και τη μετακύλιση τους κόστους της αναπαραγωγής σε εμάς.
Κάνουμε την καθημερινότητα αγώνα
και τον αγώνα καθημερινότητα!

1 Κείμενο του συντονισμού αυτόνομων και ελευθεριακών σχημάτων Αθήνας με τίτλο:
Καμία διαγραφή φοιτητή.
2 Έρευνα του πολυτεχνείου για λογαριασμό τoυ οργανισμού frontex στον Εβρο.
3 Αρχική φάση γιατί τα δίδακτρα για τους φοιτητές που έχουν περάσει τα ν χρονιά δεν
είναι μακριά.
4 Μιας και ο οργανισμός είναι δημιούργημα του ΤΕΙ, το ν+1 είναι δημιούργημα και του
καινούριου πρόεδρου
5 Ανακοίνωση του ΤΕΙ Αθήνας σχετικά με τις διαγραφές ότι δεν είναι αναγκαίες μιας και
οι φοιτητές του είναι συνεπείς(sic!)

Το κείμενο σε μορφή pdf:Ξεγυμνώνοντας τον οργανισμό