Η χτεσινή μαζική συνέλευση στην Ασσοε μετά από ανταλλαγή πολιτικών σκεπτικών και στοχεύσεων, δρομολόγησε κινήσεις αντιπληροφόρησης και ανανέωσε το ραντεβού της για την Κυριακή 15 Νοέμβρη στις 4 μ.μ. στον χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Καμία δίωξη στους διαδηλωτές της 1 Μαη στο Μιλάνο.

Να μπλοκάρουμε το ευρωπαικό δια-κρατικό καθεστώς εκτακτης ανάγκης.

Κάλεσμα του Αυτόνομου σχήματος Σ.Κ.Σ. σε συζήτηση για το κόστος φοίτησης σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, Τετάρτη 11 Νοέμβρη, στις 12:00, στην αίθουσα προβολών Σ.Κ.Σ.

Η αφίσα σε μορφή .pdf: kostos_foitisis_metaptyxiaka

Κάτω από τα μεταπτυχιακά, υπάρχει άμισθη εργασία!

Με την νέα ακαδημαϊκή χρονιά ξεκίνησε το πρώτο μεταπτυχιακό τμήμα στην Σχολή Καλλιτεχνικών Σπουδών, στο ΤΕΙ Αθήνας με αντικείμενο: «ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΒΙΝΤΕΟ, ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΓΡΑΦΙΚΑ».

Εμείς με τη σειρά μας δε βλέπουμε τα μεταπτυχιακά, σαν μια ευκαιρία για καριέρα ή μια ευκαιρία για να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας, αλλά σαν μία περαιτέρω εξειδίκευση, πιο έντονη και από την ήδη υπάρχουσα στις προπτυχιακές σπουδές, η οποία συντελείται στο πανεπιστήμιο και σε πολλές περιπτώσεις αρχίζει από το σχολείο. Στόχος της εξειδίκευσης, δεν είναι να διευρύνουμε τις γνώσεις μας και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αλλά να γίνουμε πιο αποδοτικοί στην αγορά εργασίας. Η εξειδίκευση οδηγεί στον καταμερισμό της εργασίας, με αποτέλεσμα ο εργάτης να κάνει ένα μικρό και συγκεκριμένο κομμάτι της παραγωγής και να αποκόπτεται απ΄το τελικό αποτέλεσμα.

Πέρα απ΄το παραπάνω έμμεσο όφελος για το κράτος και το ΤΕΙ, υπάρχει και το απτό όφελος, το οποίο μεταφράζεται σε χρηματικό ποσό (συγκεκριμένα το μεταπτυχιακό του τμήματος της φωτογραφίας κοστίζει 4.500 ευρώ).

Σε πολλές περιπτώσεις για να βρεις δουλειά πάνω στο αντικείμενο που έχεις σπουδάσει, οι μεταπτυχιακές σπουδές είναι αναγκαίες. Παρόλα αυτά, μόνο όσοι μπορούν να εξασφαλίσουν το χρηματικό ποσό των διδάκτρων έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν τα μεταπτυχιακά. Παράλληλα, όσοι καταφέρουν να διαθέσουν το απαιτούμενο ποσό, θα διαπιστώσουν πολύ σύντομα, ότι πρέπει να εργάζονται άμισθα για το πανεπιστήμιο. Είναι κοινό μυστικό στις σχολές, ότι οι μεταπτυχιακοί είναι παρατρεχάμενοι των καθηγητών. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο μεταπτυχιακός φοιτητής μπορεί να κάνει απλά θελήματα του καθηγητή ή και να τον αντικαθιστά στις διδακτικές ώρες ή να διορθώνει γραπτά φοιτητών, ακόμα και να τον βοηθάει στο προσωπικό του έργο.

Εμείς, ορμώμενοι από τα παραπάνω, διαφωνούμε με τη λογική του να συμμετέχεις σε μεταπτυχιακά, ωστόσο αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη για φοίτηση στα μεταπτυχιακά προγράμματα και αποδεχόμαστε την εργαλειακή τους χρήση, εφ’ όσον δεν πληρώνουμε γι΄ αυτά, με σκοπό να βρούμε δουλειά και να επιβιώσουμε.

Τέλος, προτάσσουμε την άρνηση πληρωμής του κόστους των διδάκτρων των μεταπτυχιακών σπουδών, αλλά και το κόστος φοίτησης αυτών και την καταβολή μισθού μεταπτυχιακού φοιτητή. Θεωρούμε ότι ο μόνος τρόπος να επιτευχθούν είτε οι αρνήσεις πληρωμών των διδάκτρων, είτε να καταβληθεί μισθός μεταπτυχιακού είναι οι συλλογικές αντιστάσεις για να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν.

Άμισθη εργασία στα μεταπτυχιακά, εργάτες ευθυγραμμισμένοι με την αγορά

Άρνηση πληρωμής των διδάκτρων & απαίτηση μισθού μεταπτυχιακού

Να αποτελέσουμε κόστος για το κράτος και τα αφεντικά

Πλαίσιο Αυτόνομου Σχήματος Σχολής Καλλιτεχνικών Σπουδών

Εδώ και περίπου τριάντα χρόνια με την συνεχιζόμενη αναδιάρθρωση του κεφαλαίου, και μέσα στα πανεπιστήμια, βιώνουμε την υποτίμηση των ζωών μας. Συγκεκριμένα, εντός του πανεπιστημίου είναι δεδομένο ότι πληρώνουμε για τις ανάγκες μας όσον αφορά τη φοίτηση μας αλλά και την καθημερινότητα μας. Πράγματα όπως η σίτιση, η στέγαση, τα αναλώσιμα υλικά και οι μετακινήσεις πρέπει να καλύπτοναι οικονομικά από εμάς.

Στη σίτιση, είμαστε αναγκασμένοι να πληρώνουμε, είτε να δείχνουμε την κάρτα σίτισης για την οποία πρέπει να καταθέσουμε χαρτιά που να «αποδεικνύουν» ότι δικαιούμαστε το φαγητό με βάση οικονομικά κριτήρια και όχι τις πραγματικές μας ανάγκες. Καμία αναφορά βέβαια δεν γίνεται σε άλλες ομάδες (π.χ. άστεγοι, άλλοι εργαζόμενοι στα ΤΕΙ, μετανάστες κτλ) που έχουν ανάγκη και αυτοί την δωρεάν σίτιση. Όσον αφορά τη στέγαση, οι φοιτητικές εστίες είναι λιγοστές, με κακές συνθήκες διαβίωσης, που δεν φτάνουν για όλες τις σχολές, στις οποίες για να μείνεις εκεί τα οικονομικά κριτήρια είναι επίσης αυστηρά. Έτσι, ουσιαστικά, αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε ενοίκιο, ή να συνεχίζουμε να ζούμε με την οικογένεια μας ακόμη και μετά την ενηλικίωση μας. Παράλληλα, η χρηματοδότηση των εργαστηρίων είναι πενιχρή, και κάθε χρόνο μειώνεται. Τα αναλώσιμα όπως, και ο στοιχειώδης εξοπλισμός των μαθημάτων «απουσιάζει», και έτσι καλούμαστε να καλύπτουμε και αυτά τα έξοδα. Τέλος, η μετακίνηση μας με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, για όποιον λόγο και αν τα χρησιμοποιούμε (είτε για μαθήματα, είτε για «διασκέδαση») επιβαρύνει επιπλέον τον προϋπολογισμό του φοιτητή.

Ενώ το κεφάλαιο κερδίζει εξ΄ αρχής από την εισαγωγή μας στα ιδρύματα, καθώς παράγει εξειδικευμένους εργάτες, προσπαθεί να μας κάνει όσο πιο πειθήνιους και ευθυγραμμισμένους με τις προσταγές του και βγάζει επιπλέον κέρδος από την διαδικασία της προπτυχιακής και της μεταπτυχιακής φοίτησης, αφού πληρώνουμε συνεχώς γι αυτή μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων και διδάκτρων.

Ειδικότερα, τα μεταπτυχιακά προγράμματα, όπως και αυτό που ξεκίνησε στο τμήμα Φωτογραφίας με αντικείμενο: «ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΒΙΝΤΕΟ, ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΓΡΑΦΙΚΑ», εντείνουν την ήδη υπάρχουσα εξειδίκευση που υπάρχει, ώστε να είμαστε ακόμη πιο παραγωγικοί. Κάτι το οποίο θεωρείται πια αναγκαίο-απαιτούμενο για την «επιβίωση» μας στην αγορά εργασίας. Αυτομάτως, αφού γραφτεί κάποιος φοιτητής στο συγκεκριμένο μεταπτυχιακό πρόγραμμα, πληρώνει ένα κομμάτι του τελικού ποσού, το οποίο είναι το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 4.500 ευρώ και γίνεται ο άτυπος βοηθός του εκάστοτε καθηγητή, χωρίς μισθό προφανώς!

Συμπερασματικά μέσω των μεταπτυχιακών αυτών το κέρδος είναι τριπλό. Αρχικά, υπάρχει οξυμένη εξειδίκευση, κατά δεύτερον, δίδακτρα και τέλος υπάρχει καλά καλυμένη «ακαδημαϊκή» άμισθη εργασία.

Απέναντι στην συνεχιζόμενη επίθεση των αφεντικών προτάσσουμε τις συλλογικές αντιστάσεις. Επιτροπές αγώνα φοιτητών-εργαζομένων, καταλήψεις στις σχολές, άρνηση της επίδειξης της κάρτας σίτησης και της επικύρωσης εισιτηρίου, καταλήψεις στέγης κτλ.

Άμισθη εργασία στα μεταπτυχιακά, εργάτες ευθυγραμμισμένοι με την αγορά.

Άρνηση πληρωμής των διδάκτρων και απαίτηση μισθού μεταπτυχιακού φοιτητή

Να αποτελέσουμε κόστος για το κράτος και τα αφεντικά

Τίποτα λιγότερο από τα πάντα

Καλούμε σε:

Συντονιστικό κατάληψης για τα γραφεία του ΕΛΚΕ αμέσως μετά την Γενική Συνέλευση

Γενική συνέλευση την επόμενη Τρίτη 10 Νοέμβρη, στις 12:00, στο αμφιθέτρο ΣΑΕΤ

Το κείμενο σε μορφή .pdf: plaisio 3.11 stimeno

Για εμάς ο χώρος του πανεπιστημίου είναι ένας χώρος οργάνωσης ανταγωνιστικών κινήσεων προς τους από πάνω, είτε αυτούς τους λένε Κομπατσιάριδες, είτε κράτος, είτε, είτε… Εμείς δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας εκκολαπτόμενους επιστήμονες που είναι ανώτεροι από την πλέμπα και τα αιτήματά μας δεν είναι συντεχνιακά ούτε περιορίζονται μόνο στον χώρο του πανεπιστημίου. Διεκδικούμε λοιπόν, οι εργαζόμενοι/μενες στο στιατόριο να έχουν μόνιμη σταθερή δουλειά, με καλές εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα να συνδικαλιστούν μακριά από τον τσαμπουκά και την τρομοκράτηση του κάθε αφεντικού, κρατικού ή εργολαβικού. Θέλουμε εδώ μέσα αυτοοργάνωση και κοινότητες αγώνα κάθε περιθωριοποιημένου και υποτιμημένου κοινωνικού στοιχείου (π.χ. εργολαβικοί υπάλληλοι, μετανάστες κτλ). Δεν θέλουμε τζάμπα φαΐ μόνο για εμάς τους φοιτητές, αλλά και για αυτούς, το φαΐ δεν πρόκειται να τελειώσει και αν τελειώσει ας το πληρώσει ο εργολάβος ή το κράτος. Δεν θα δείχνουμε κάρτα, θα τρώμε τζάμπα μέχρι να σκάσουμε, δεν θα δεχτούμε καμία μετακύληση του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας, ούτε άμεσο (δίδακτρα, εξοπλισμός για μαθήματα και εργαστήρια κ.α.), ούτε έμμεσο (μεταφορές, στέγαση, σίτιση κ.α.).

Το κείμενο σε μορφή .pdf: drawing σιτιση12