30/11/2011

«ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη… ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη… ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό… ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει… ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 400 ευρώ με ή χωρίς ένσημα… ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα εξόδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων… ΒΙΑ είναι να αρρωσταίνεις από την πολλή δουλειά… ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια… ΒΙΑ είναι να μην έχεις λεφτά να αγοράσεις φάρμακα για να επιδιορθώσεις το εμπόρευμα-εργατική σου δύναμη… ΒΙΑ είναι να πεθαίνεις σε ράντζα άθλιων νοσοκομείων, όταν δεν μπορείς να δώσεις φακελάκι». Προλετάριοι από την κατειλημμένη ΓΣΕΕ, Αθήνα, Δεκέμβρης 2008

Πάνε τρία χρόνια (6 Δεκέμβρίου 2008) από την δολοφονία του 15 χρόνου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα εξάρχεια. Ο θάνατος του νεαρού μαθητή από τον μπάτσο Κορκονέα, ήταν η  αφορμή να βρεθούν χιλιάδες εξεγερμένοι στους δρόμους παρά το «γιορτινό» κλίμα των χριστουγέννων και της καταναλωτικής μανίας. Ήταν η πυροκρότηση μιας κοινωνικής έκρηξης, η οποία σκόρπισε το μόριο της ελευθερίας και της αμφισβήτησης. Η αιτία όμως των γεγονότων του ΄08, ήταν η συνεχιζόμενη, χωρίς όρια, υποτίμηση των ζωών μας από το κράτος και το κεφάλαιο. Η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν η συμπύκνωση και η έκρηξη χιλιάδων αρνήσεων! Τώρα, πιο πολύ απο ποτέ, με την εμπέδωση της οικονομικής κρίσης, τα συνεχιζόμενα αντιεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα και την αδυσώπητη εξαθλίωση των ζωών μας πρός όφελος των λίγων, είναι επιτακτικό να οξύνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, ανοίγοντας νέα πεδία σύγκρουσης και ρήξης με αυτό το σαπισμένο σύστημα για την κοινωνική απελευθέρωση.

 Κλειστή η σχολή την Τρίτη 6 Δεκέμβρη 2011      

Όλοι/ες στην διαδήλωση στα Προπύλαια.