Για εμάς ο χώρος του πανεπιστημίου είναι ένας χώρος οργάνωσης ανταγωνιστικών κινήσεων προς τους από πάνω, είτε αυτούς τους λένε Κομπατσιάριδες, είτε κράτος, είτε, είτε… Εμείς δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας εκκολαπτόμενους επιστήμονες που είναι ανώτεροι από την πλέμπα και τα αιτήματά μας δεν είναι συντεχνιακά ούτε περιορίζονται μόνο στον χώρο του πανεπιστημίου. Διεκδικούμε λοιπόν, οι εργαζόμενοι/μενες στο στιατόριο να έχουν μόνιμη σταθερή δουλειά, με καλές εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα να συνδικαλιστούν μακριά από τον τσαμπουκά και την τρομοκράτηση του κάθε αφεντικού, κρατικού ή εργολαβικού. Θέλουμε εδώ μέσα αυτοοργάνωση και κοινότητες αγώνα κάθε περιθωριοποιημένου και υποτιμημένου κοινωνικού στοιχείου (π.χ. εργολαβικοί υπάλληλοι, μετανάστες κτλ). Δεν θέλουμε τζάμπα φαΐ μόνο για εμάς τους φοιτητές, αλλά και για αυτούς, το φαΐ δεν πρόκειται να τελειώσει και αν τελειώσει ας το πληρώσει ο εργολάβος ή το κράτος. Δεν θα δείχνουμε κάρτα, θα τρώμε τζάμπα μέχρι να σκάσουμε, δεν θα δεχτούμε καμία μετακύληση του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας, ούτε άμεσο (δίδακτρα, εξοπλισμός για μαθήματα και εργαστήρια κ.α.), ούτε έμμεσο (μεταφορές, στέγαση, σίτιση κ.α.).

Το κείμενο σε μορφή .pdf: drawing σιτιση12