Το σχέδιο «Αθηνά» ψηφίστηκε… εμείς θα γυρίσουμε στην κανονικότητα;
Εδώ και 3 εβδομάδες από τότε που ανακοινώθηκε η ημερομηνία ψήφισης του ”σχεδίου Αθηνά”, ξεκίνησαν και οι αντιδράσεις απο πλευράς φοιτητών. Όλο αυτό το διάστημα η σχολή ήταν υπό κατάληψη και ο σύλλογος συμμετείχε στις κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο. Παρόλα αυτά στις γενικές συνελεύσεις αλλά ακόμα και μέσα στα συντονιστικά επικρατούσε μια σύγχυση όσο αφορά την κατάληψή. Εμείς από την μεριά μας βρεθήκαμε στις καταλήψεις από την πρώτη μέρα επικοινωνώντας έτσι το δικό μας σκεπτικό γύρω από το “σχέδιο Αθήνα” (σαν ένα συμπλήρωμα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης του πανεπιστημίου) αλλά και την σημασία της κατάληψης του χώρου όπου κινούμαστε καθημερινά. Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είχαμε αυταπάτες, ότι δεν θα ψηφιζόταν το «σχέδιο Αθηνά» ειδικά σε καιρούς όπου το κράτος επιβάλει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, αλλάζοντας ακόμα και τους δικούς του νόμους μέσα σε μια νύχτα. Ούτε πιστεύαμε ότι η ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου θα ήταν η μητέρα των μαχών, το αποκορύφωμα του αγώνας μας, όπου οι μαζικός όγκος των διαδηλωτών θα πίεζε ώστε να μην ψηφιζόταν μέσα στην βουλή το νομοσχέδιο. Αντιθέτως θεωρούμε ότι το μπλοκάρισμα νόμων και αναδιαρθρώσεων που επιβάλει το κεφάλαιο και οι εκάστοτε κυβερνήσεις, είναι υπόθεση ενός συνεχούς και καθημερινού αγώνα που δεν αφουγκράζεται τα μεγάλα λόγια αλλά και ούτε εγκλωβίζεται στις αφορμές του.
Το «σχέδιο Αθηνά» μαζί με την δραματική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και την τοποθέτηση μάνατζερ στα συμβούλια διοίκησης αποτελούν τις πρώτες κινήσεις για να επιβληθεί περαιτέρω η επιχειρηματικοποίηση και ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Και αυτό σημαίνει ότι τα επόμενα άμεσα βήματα είναι η κατάργηση παροχής δωρεάν συγγραμμάτων, η περαιτέρω εντατικοποίηση και πειθάρχηση της φοίτησης μας, η σταδιακά επιβολή των διδάκτρων. Είναι ανάγκη λοιπόν να μην σκύψουμε το κεφάλι, να μην επιλέξουμε τις ατομικές λύσεις και να συνεχίσουμε τις καταλήψεις
ΚΑΤΑΛΗΨΗ γιατί ξέρουμε ότι προφάσεις τύπου «μπορούμε να αγωνιστούμε και με ανοιχτή σχολή» από μια μερίδα των φοιτητών αποτελούν φανφαρολογίες, που το μόνο που τους “καίει” είναι να ανοίξει η σχολή για τους δικούς τους ατομικούς λόγους. Η κατάληψη αποτελεί μια πράξη που σαμποτάρει την παραγωγική δραστηριότητα. Στο πανεπιστήμιο παράγεται η αναγκαία γνώση και έρευνα, κομμένη και ραμένη στις προσταγές των επιχειρήσεων, του στρατιωτικού – αστυνομικού συμπλέγματος και των κυβερνήσεων, αλλά και το νέο εργατικό δυναμικό – εμπόρευμα, δηλαδή εμείς, που θα φέρουμε τις κατάλληλες γνώσεις και δεξιότητες για τις ορέξεις των μελλοντικών εργοδοτών μας και της καπιταλιστικής οικονομίας.
ΚΑΤΑΛΗΨΗ γιατί μόνο έτσι μπορούμε να κερδίσουμε τον κλεμμένο μας χρόνο και χώρο. Με αυτό τον τρόπο αρνούμαστε στην πράξη την περαιτέρω εντατικοποίηση της καθημερινότητας μας, το άγχος και την ματαιοδοξία για ένα μέλλον γεμάτο ανασφάλεια μπροστά στο οποίο οι υποσχέσεις για επιτυχημένη καριέρα δεν είναι πια πειστικές. Γιατι θέλουμε να σταματήσουμε να νοιώθουμε ότι τρώμε την μισή μας μερα σε κάποιον χώρο που δεν μας ανήκει. Για να αυτοαξιοποίησουμε τους χώρους της σχολής (συνελεύσεις, προβολες και μαθήματα αυτομόρφωσης) και τις υποδομές της (βιβλιοθήκες, υπολογιστές, φωτοτυπικά, κυλικεία) για κινηματική χρήση και την άμεση ικανοποίηση των αναγκών μας χωρίς να πληρώνουμε άλλο για το κόστος φοίτησης.
ΚΑΤΑΛΗΨΗ γιατι θέλουμε τον χώρο που καταλάβαμε, να τον μετατρέψουμε σε μια ζωντανή κοινότητα αγώνα, όπου από κοινού θα παράγουμε πολιτικό λόγο και θα αποφασίζουμε τις στρατηγικές του αγώνα μας. Χωρίς την διαμεσολάβηση των πακέτων-πλαισίων που κατατίθενται στις γενικές συνελεύσεις και χωρίς να “αναλωνόμαστε” στο τρίπτυχο γενική συνέλευση – κατάληψη – πορεία που αποτελεί προσπάθεια της αριστεράς να ελέγξει και να ηγεμονεύσει τις κινητοποιήσεις. Θα πρέπει να κυκλοφορήσουμε τους αγώνες μας ξεπερνώντας τα φοιτητικά τους όρια, επιζητώντας την πραγματική επικοινωνία με τα υπόλοιπα κομμάτια της εργατικής τάξης μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο. Για παράδειγμα να συνδεθεί άμεσα ο αγώνας μας με τον αγώνα των διοικητικών εργαζομένων του ΤΕΙ ή τον αγώνα των εργαζομένων στην γενική ταχυδρομική στο Αιγάλεω και να τεθούν ζητήματα που θα πατάνε πάνω στα κοινά ταξικά μας συμφέροντα, ενάντια στις λογικές των συντεχνικακών διαχωρισμών και των διαμεσολαβήσεων απο τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες.
ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
για να μπλοκάρουμε την συνεχιζόμενη υποτίμηση των ζωών μας