Κείμενο ταυτότητας:

Το Πανεπιστήμιο έχει δομική θέση στη λειτουργία του κεφαλαίου και του κράτους. Παράγει τις κυρίαρχες κοινωνικές σχέσεις που συντηρούν το οικοδόμημα του καπιταλισμού και μετατρέπει εμάς τους φοιτητές σε πιο αποτελεσματικούς εργάτες για τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Αντίθετα με την ιδέα που καλλιεργεί το κράτος για τα Πανεπιστήμια ως «ναούς της γνώσης», η μόνη γνώση που μας «σερβίρεται» είναι αυτή που έχει παραγγελθεί από τις εταιρείες για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Γιατί η μόνη ελεύθερη διακίνηση είναι αυτή των συμφερόντων των αφεντικών, που θα αντλήσουν χρήμα μέσα από εργολαβίες, ερευνητικά, εκδηλώσεις και μεταπτυχιακά. Με λίγα λόγια το κράτος θέλει να τροφοδοτήσει τις μηχανές του κεφαλαίου με όσο το δυνατόν καλύτερο εργατικό προσωπικό, δηλαδή φοιτητές φθηνούς, εξειδικευμένους και ταυτόχρονα υπάκουους. Μόνο όταν το Πανεπιστήμιο σαμποτάρεται με συνελεύσεις, καταλήψεις, απεργίες μπορούν να καταργηθούν οι λειτουργίες του και οι καπιταλιστικές σχέσεις που αναπαράγονται μέσα σ’ αυτό (καθηγητών – φοιτητών, φοιτητών – εργαζομένων στον καθαρισμό κ.ο.κ.), μετατρέποντάς το σε χώρο διακίνησης ιδεών και χώρο πολιτικών ζυμώσεων.

Ποιοι είμαστε;

Το Αυτόνομο σχήμα της σχολής καλλιτεχνικών σπουδών είναι μία πολιτική συλλογικότητα. Τα άτομα που το απαρτίζουμε επιλέγουμε να δρούμε αυτοοργανωμένα, καθώς οργανώνουμε μόνοι μας τη δράση μας, μέσα από οριζόντιες διαδικασίες και η οποιαδήποτε κίνησή μας συναποφασίζεται από τα άτομα που απαρτίζουν τη συνέλευσή μας και όχι από «ειδικούς» της πολιτικής. Δε συμμετέχουμε στην εκλογική διαδικασία και θεωρούμε αναγκαίο το «σπάσιμο» της ιεραρχικής πυραμίδας, μέσω της ισότιμης συμμετοχής στους αγώνες, κόντρα στην ανάθεση και τις έτοιμες λύσεις κομματικών και μη παρατάξεων. Αναγνωρίζουμε τη θέση μας στον ταξικό χάρτη δίπλα στις καθαρίστριες, τους εργαζόμενους στις εργολαβίες, τους αγωνιζόμενους διοικητικούς και όχι με τα τσιράκια των αφεντικών, τους φοιτητές που αναζητούν καριέρα και τους μέντορές τους.

Πώς δρούμε;

Δρούμε ενάντια σε ό,τι έχει ως στόχο την υποτίμησή μας και τη μετακύλιση του κόστους φοίτησης σε μας, από νομοσχέδια και αναδιαρθρώσεις, μέχρι επιχειρήσεις και καθηγητές. Συμμετέχουμε παρεμβατικά στις γενικές συνελεύσεις του συλλόγου, (χωρίς η καθημερινή δράση μας να καθορίζεται από αυτές) και δρούμε αυτόνομα όταν προσκρούουμε στα όριά τους. Χρησιμοποιούμε όσα περισσότερα εργαλεία γίνεται, ώστε να διευρύνουμε τα όρια του αγώνα μας.

ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΜΕ ΚΟΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

παλιότερο κείμενο ταυτότητας____________________

Το αυτόνομο σχήμα της σχολής καλλιτεχνικών σπουδών στο ΤΕΙ Αθήνας είναι μια αυτόνομη συλλογικότητα. Κόντρα και ενάντια στην ανάθεση και τις σχέσεις διαμεσολάβησης κομματικών – και μη – παρατάξεων, φτιάχνουμε εμείς την οργάνωση (αυτο-οργάνωση). Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις, δεν υπάρχει σίγουρος δρόμος. Τον δρόμο τον ανοίγουμε προχωρώντας, συλλογικά και ισότιμα, χωρίς αρχηγούς και ιεραρχίες.

Είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες που δεν έχουμε πιστέψει σε όνειρα για καριέρες, ούτε και στο χιλιοειπωμένο παραμύθι «πτυχία με αξία». Είμαστε αυτοί που αηδιάζουμε με την πρέζα του φοιτητικού lifestyle, που φτύνουμε τους επίδοξους φοιτητοπατέρες και μαζί τα εκλογικά τους πανηγύρια. Είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες που δεν κοιτάμε πώς να σώσουμε το τομάρι μας αλλά δημιουργούμε σχέσεις αμοιβαιότητας, δεσμούς ισότητας και αλληλεγγύης μεταξύ μας.

Είμαστε μέρος των καθημερινών φοιτητικών αρνήσεων που διαδραματίζονται στα πανεπιστημιακά ιδρύματα – κόντρα στην επίθεση των αφεντικών (νομοσχέδια και αναδιαρθρώσεις) με σκοπό την υποτίμηση μας. Είμαστε αυτοί που δεν θεώρησαν ποτέ το πανεπιστήμιο «ναό της γνώσης» αλλά ένα θεσμό του κράτους που αναπαράγει τις κυρίαρχες κοινωνικές σχέσεις. Είμαστε αυτοί που αντιλαμβανόμαστε ότι ετούτη η κοινωνία είναι ταξική και εμείς μέρος των εκμεταλλευόμενων. Είμαστε αυτοί που θέλουμε να διευρύνουμε τον φοιτητικό αγώνα και να τον ωθήσουμε στα όρια του, να πάψει να είναι μόνο φοιτητικός.

Στην καθημερινή κατρακύλα διαλέγουμε να μην γίνουμε θεατές αλλά να οργανωθούμε και να δώσουμε μια μάχη που αντιστοιχεί σε όλους μας. Διαλέγουμε στρατόπεδο και παίρνουμε θέση μάχης.

παλιότερο κείμενο ταυτότητας ______________________________________________

Ποιές – Ποιοί είμαστε | Το  αυτόνομο σχήμα είναι μια πρωτοβουλία αγωνιζόμενων φοιτητών της Σχολής Γραφικών Tεχνών & Καλλιτεχνικών Σπουδών του ΤΕΙ Αθήνας. Η πρωτοβουλία αυτη είναι αυτόνομη καθώς ο λόγος και η δράση της βγαίνει χωρίς την παρεμβολή διαμεσολαβητών και κάθε είδους κομματικών γραμμών αλλά από την ανοιχτή συνελευσή της. Στην συνέλευση όλοι συμμετέχουμε ισότιμα και αντι-ιεραρχικά και με βάση όλες τις τοποθετήσεις/προτάσεις που ακούγονται προσπαθούμε πάντα να συνδιαμορφώνουμε και να συναποφασίζουμε. Σαν αυτόνομο σχήμα είμαστε εχθρικοί προς τις εκλογές και τα διοικητικά συμβούλια που προάγουν την λογική της ανάθεσης (παραίτησης), της αντιπροσώπευσης, και τον σαφή διαχωρισμό σε “ειδικούς” και μη της διαχείρισης των αναγκών μας. Συμπορευόμαστε με τις δυνάμεις μας και τις αδυναμίες μας, προτάσσοντας τον αδιαμεσολάβητο αγώνα μέσα από οριζόντιες και συμμετοχικές διαδικασίες.

Για εμάς, η καθημερινή γκρίνια, η μισαλλοδοξία για το ότι «τίποτα δεν αλλάζει» και οι ατομικές επιλογές «ο καθένας για την πάρτη του», αποτελούν αδιέξοδα και ο μόνος δρόμος για να παλέψουμε ενάντια στην συνεχιζόμενη κατακρύλα των ζωών μας είναι αυτός του καθημερινού αγώνα. Μέσα από την δημιουργία δομών που θα διευρύνουν και θα ριζώσουν την κουλτούρα της συλλογικής διεκδίκησης σε χώρους όπως είναι το ΤΕΙ και η σχολή μας. Εκεί οπου αποτυπώνονται οι σχέσεις που επιβάλει το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποι του κάθε φορα με νόμους και αναδιαρθρώσεις. Στο χώρο όπου ερχόμαστε σε καθημερινή τριβή με τους συμφοιτητές μας να οικοδομήσουμε σχέσεις αγώνα, συναδελφικότητας και αλληλεγγύης που θα σταθούν ανάχωμα στο ιδεολόγημα της αποπολιτικοποίησης, του ανταγωνισμού, της «ατομικής επιτυχίας» και καριέρας που χτίζει και αναπαράγει ο θεσμός του πανεπιστημίου.

Λίγα λόγια για τις Γενικές συνελεύσεις & το φοιτητικό κίνημα.

Οι γενικές συνελεύσεις είναι κεκτημένο του φοιτητικού κινήματος και αναμφισβήτητα αποτελούν την βάση των συλλόγων αλλά και ένα απαραίτητο συνδικαλιστικό όργανο στα χέρια των φοιτητών.  Όμως οι γενικές συνελεύσεις των περισσότερων σχολών αν όχι όλων, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα (έντονη γραφειοκρατεία, αντιπαραθέσεις για ψιφοθηριακές – κομματικές λογικές). Και στον εκφυλισμό – υποβάθμιση αυτής της διαδικασίας έπαιξαν ρόλο πολλοί παράγοντες (απάθεια μεγάλου μέρους φοιτητών, φοιτητικές παρατάξεις). Παρό όλα αυτά πιστεύουμε ότι είναι χρέος για τους αγωνιζόμενους φοιτητές να κοιτάξουν να εξαλείψουν τα όποια προβήματα υπάρχουν και να μετατρέψουν τις γενικές συνελεύσεις σε ζωντανές και συμμετοχικές διαδικασίες. Θέλουμε να δούμε συνελεύσεις όπου θα συμμετέχουν και θα μιλάνε ολοένα και περισσότεροι φοιτητές οι οποίοι θα παίρνουν πρωτοβουλίες για αγωνιστικές αποφάσεις σπάζωντας έτσι τον κυρίαρχο ρόλο του παθητικού ακροατή. Απο την μεριά μας σαν αυτόνομο σχήμα, επιδιώκουμε με την συμμετοχή μας στις γενικές συνελεύσεις, να προπαγανδίσουμε τον αντιεξουσιαστικό λόγο και να διαδώσουμε τις πρακτικές της αυτοοργάνωσης και της αυτόνομης δράσης. Επιπλέον, αντιλαμβάνοντας την αναμενόμενη σύγκρουση συμφερόντων μέσα στο φοιτητικό σώμα, θέλουμε με την οργανωμένη παρουσία μας να υπερασπιστούμε και να διευρύνουμε τα ταξικά μας συμφέροντα, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται με ατομικές φιλοδοξίες ή μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Το πανεπιστήμιο στην Ελλάδα αποτελεί σημαντικό πεδίο αντιπαράθεσης, σύγκρουσης και ταξικής πάλης τα τελευταία τριάντα χρόνια, με συνεχείς αγώνες και κινήματα ενάντια σε σχέδια και νόμους που επιδιώκουν την επιχειρηματικοποίηση/ιδιωτικοποίηση των ελληνικών πανεπιστημίων. Ο νέος νόμος 4009/2011 για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2011, κινείται σε αυτήν την κατέυθυνση και έρχεται να εντείνει την υποτίμηση και την εντατικοποίηση της εργασίας (μισθωτής η άμισθης) μέσα στο πανεπιστημίο.  Και η απάντηση θα πρεπει να είναι και παλι κινηματική με την συγκρότηση ενός ανταγωνιστικού φοιτητικού κίνηματος «από τα κάτω». Δομημένο από ανοιχτές και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, μακρία από γραφειοκρατικές λογικές και επίδοξες πρωτοπορίες.  Το κίνημα θα πρέπει να στοχεύει στο μπλοκάρισμα του νέου νόμου και στην ανατροπή του αλλά και να θέτει ζητηματα διεκδίκησης καθημερινών αναγκών όπως είναι ο έμμεσος μισθός (σίτηση-στέγαση-μεταφορές-συγγράματα κτλπ) ώστε να μην πληρώνουν οι φοιτητές το κόστος εκπαίδευσης τους. Το φοιτητικό κινημα θα πρέπει να ξεπερνάει συντεχνιακούς περιορισμούς και να επιδιώκει την άμεση σύνδεση του με υπόλοιπους κοινωνικούς-εργατικούς αγώνες που ξεσπούν. Ο αγώνας μας θα απελευθερωθεί και ένα φοιτητικό κίνημα θα αποκτήσει προοπτική μόνο όταν είναι σε θέση να αμφισβητίσει τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο του πανεπιστήμιου για να έρθει σε ρήξη με τον ιδεολογικό και αναπαραγωγικό ρόλο του στην καπιταλιστική οικονομία και κοινωνία.